سری به وبلاگها می زنم و فقط از تهران می شنوم و می خوانم و از گریه ها برای نداها و از اینکه وب نویسان بلوچ غرق ماتم شده و لوگوی ماتم و عزا ساخته و برکنار وب نهاده اند و چه ناله ها که سر می دهند در حالی که همین تهرانیها بر همه جنایات رژیم در بلوچستان سکوت کرده و حتی هنگامیکه دختر بچه ای 12 ساله به نام رویا در زاهدان پر پر شده و خونش بر زمین ریخت هیچ رسانه فارس زبانی حاضر به گفنگو در این باره نبود و هیچ فارسی حاضر نشد از این دختر به اصطلاح ایرانی دفاع کند اما اشتباه فکر می کنیم رویا دختر ایرانی نبود بلکه دختر بلوچ بود که مظلومانه به شهادت رسید و صدایش به هیچ جا نرسید و در خفا به خاک سپرده شد اما چرا ما برای بیگانگان غم بخوریم و فریاد ایران سر دهیم بهتر است ملت بلوچ از فرصت پیش آمده در جهت پیشبرد اهداف خود استفاده نماید.
در این وضعیت حساس و فرصت پیش آمده تشکلی مدنی و سیاسی به نام شورای مقاومت بلوچستان اعلام وجود کرده است که در راستای رسیدن ملت بلوچ به حق تعیین سرنوشت فعالیت می نماید و در این فرصت لازم است همه اقشار اعم از علما و روشنفکران و طلاب و دانشجویان و جوانان به این تشکل مدنی بپیوندند و فعالیتهای خود را بر بلوچستان متمرکز نمایند و به تهرانیها دل نبندند زیرا تهرانیها اعم از سلطنت طلب و جمهوری خواه و مجاهد و آخوند به مطالبات ملتها در قالب ایرانی فدرال تن نخواهند داد مگر اینکه در برابر قدرت سازمان یافته سیاسی و مردمی قرار گیرند آنگاه مجبور خواهند شد.
پیوستن به تظاهراتها هم باید در راستا رشد فکری جوانان بلوچستان باشد نه در راه تهران و باید در این زمینه برنامه ریزی نموده و با استفاده از امکانات موجود اذهان مردم را به سوی آزادی و رهائی و رسیدن به حقوق کامل سوق دهند.
دلاور بلوچ
هیچ نظری موجود نیست:
ارسال یک نظر